Φτιαγμένο από την θρυλική Roberta Williams, το King’s Quest έθεσε τις βάσεις για το πώς θα γινόταν τα παιχνίδια περιπέτειας με γραφικά. Κυκλοφόρησε στις αρχές του 1983, έριξε στην σκιά του τα παιχνίδια της Infocom (μόνο με κείμενο) σε όρους της τεχνολογίας. Για την εποχή τους, τα γραφικά ήταν απίστευτα, με αποτέλεσμα της μεγάλη επιτυχία του στις ΗΠΑ (και λιγότερο στην Ευρώπη).
Κάπου εδώ όμως τελειώνουν και τα θετικά σχόλια. Μπορεί το KQ1 να έθεσε νέες βάσεις για το είδος του, ανοίγοντας τους ορίζοντες για παιχνίδια όπως τα Maniac Mansion, Space Quest και άλλα κλασικά παιχνίδια, ΑΛΛΑ… το παιχνίδι είναι κακό. Είμαι σίγουρος ότι οι κριτικοί θα με τιμωρήσουν που το λέω, αλλά η Infocom έσπρωξε το είδος αυτό περισσότερο δημιουργώντας περίπλοκα και απίστευτα παιχνίδια με κείμενο, με έξυπνους γρίφους και φανταστικούς κόσμους, ενώ το King’s Quest ήρθε και έκανε ένα ΜΕΓΑΛΟ βήμα πίσω, σβήνοντας ό,τι είχε κάνει η Infocom.
Για αρχή, η ιστορία είναι για γέλια και γενικά ο κόσμος είναι ήπιος και κατευθείαν αντιγραμμένος από τα κλασσικά παραμύθια, και αυτά δεν είναι τα χειρότερα σημεία του παιχνιδιού! Όχι, το μεγαλύτερο λάθος είναι πως παίζει το ίδιο το παιχνίδι. Δεν μπορείς απλά να φτιάξεις ένα τέτοιο παιχνίδι που απλά εξερευνάς και επιθεωρείς, και τιμωρείς τον παίχτη κάθε λίγα λεπτά επειδή… εξερευνά και επιθεωρεί. Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να πεθάνεις και τις περισσότερες φορές είναι απρόβλεπτοι και δεν μπορείς να τους αποτρέψεις, και έχεις την εντύπωση ότι το παιχνίδι σε δουλεύει. Οι έξυπνες ιδέες δεν δουλεύουν και το λεξιλόγιό του είναι απίστευτα πρωτόγονο. Συχνά, πιστεύεις ότι έχεις την σωστή ιδέα, αλλά χρησιμοποιώντας λάθος λέξεις που θα έχουν ως αποτέλεσμα να πιστεύεις λανθασμένα ότι δεν είναι η σωστή λύση.
Ακόμα, το παιχνίδι φαίνεται να σε βαράει στο κεφάλι για τελείως άσχετες καταστάσεις. Είναι πολύ πιθανό να πεθάνεις επειδή δεν πήρες ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, ακόμα και αν αυτό ήταν σε μια πολύ περίεργη γωνία στην οθόνη. Η ακόμα χειρότερα, ξέχασες να κάνεις κάτι ουσιαστικό που μετατρέπει το παιχνίδι αδύνατο στο να ολοκληρωθεί, αλλά για κάποιο λόγο το παιχνίδι δεν στο λέει. Περιφέρεσαι χαρούμενος για ώρες προσπαθώντας να βρείς τι έκανες λάθος. Και μην περιμένεις το παιχνίδι να σου δώσει κάποια βοήθεια!
Έτσι στο τέλος, όσο ιστορικό είναι αυτό το παιχνίδι, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για το πόσο φτωχή είναι η σχεδίασή του. Δεν είναι οι περιορισμοί της τεχνολογίας που σε κάνουν να πεθαίνεις τόσο συχνά ή να κολλάς. Πιστεύω ότι σε αυτό φταίει η Roberta, που πίστεψε ότι έβλεπε τον Sir Graham να σκοτώνεται με χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους. Δεν μπορώ να βοηθήσω, αλλά απορώ πως ένα παιχνίδι που προορίζεται για παιδιά περιέχει τόσο πολύ ψάξιμο και είναι τόσο δύσκολο.
Αν σκοπεύεις να δοκιμάσεις αυτό το παιχνίδι, μπορώ μόνο να σου πω να χρησιμοποιήσεις λύση. Χωρίς αυτήν, σε βλέπω να θέλεις να στραγγαλίσεις την Roberta μετά από μερικές ώρες παιχνιδιού. Το παιχνίδι δεσμεύει κάθε αμαρτία που μπορεί να κάνει κάθε παιχνίδι του είδους! Για να είμαι ειλικρινής, οι άλλες σειρές (Space Quest και Police Quest) δεν τα κατάφεραν καλύτερα στην αρχή, και έχω την εντύπωση ότι αυτό το επίπεδο της δυσκολίας είναι αλήθεια σκεύασμα της Sierra για να πουλήσει τα Hint Books της (βιβλιαράκια με λύσεις, που διαφήμιζε στα παιχνίδια της!). Επίσης, σας προειδοποιώ! Παίξτε αυτό το παιχνίδι για να δείτε ένα κομμάτι της ιστορίας, αλλά μην περιμένετε μιας κορυφαίας ποιότητας παιχνίδι!