Δεν πρόκειται να πω ψέματα αγαπητέ αναγνώστη, αλλά αν υπήρχε μια ταινία τρόμου που τρόμαξα, ήταν το Τρόμος στον Δρόμο με τις Λεύκες. Ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, το περίεργο σενάριο και οι καταστάσεις που βίωναν οι χαρακτήρες ακόμα με τρομάζουν (ωστόσο λιγότερο απ’ ότι τότε), έτσι αποφάσισα να παίξω το παιχνίδι και να δω αν θα καταφέρει να αιχμαλωτίσει την ατμόσφαιρα της ταινίας…
Η Ιστορία
Στην αρχή, ο παίχτης διαλέξει ποιον χαρακτήρα θα παίξει, αφού ο κάθε χαρακτήρας έχει τις δικές του ικανότητες. Μετά την επιλογή του χαρακτήρα, εξαρτάται από τον παίχτη να ελευθερώσει τους άλλους πέντε χαρακτήρες από τις λεπίδες του Φρέντυ. Αλλά πριν το κάνεις αυτό, πρέπει να μάθεις που ζεί ο Φρέντυ.
Σταδιακά θα επιχειρήσεις να μπεις πιο βαθιά στο σπίτι του, και μέσα στην τρέλα.
Θετικά Στοιχεία
Μπορώ να πω ότι το παιχνίδι κατάφερε να αιχμαλωτίσει τουλάχιστον μερική από την ατμόσφαιρα της ταινίας. Μερικές φορές, αισθάνεσαι αληθινά ότι έρχεται ο Φρέντυ κατά πόδας και ελπίζεις να μην βρεθείς σε κάποιο αδιέξοδο. Τα γραφικά, ωστόσο όχι θεαματικά, καταφέρνουν να προκαλέσουν μια σκοτεινή και εφιαλτική αίσθηση. Ο σχεδιασμός του επιπέδου είναι βασικά σε στυλ λαβύρινθου, και παρόλο που δεν μου αρέσουν, ταιριάζει σωστά σε αυτό το παιχνίδι. Ο παίχτης θα αποπροσανατολιστεί, και η αίσθηση ότι παγιδεύεσαι σε έναν εφιάλτη θα σε κρατήσει. Οι αντίπαλοι είναι διάφοροι και ασυνήθιστοι, για παράδειγμα τα σατανικά αναπηρικά καροτσάκια. Το γεγονός ότι τα όπλα δουλεύουν καλύτερα σε μερικούς χαρακτήρες, προσθέτει ένα στοιχείο στρατηγικής στο παιχνίδι (από το να είναι άλλο ένα παιχνίδι που απλά σκοτώνεις).
Αρνητικά Σημεία
Δυστυχώς, είναι αλήθεια… Το παιχνίδι έχει μερικά κραυγαλέα προβλήματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι γίνεται βαρετό πολύ γρήγορα, μπορείς μόνο να τρέχεις από εδώ κι από εκεί σκοτώνοντας τα αναπηρικά καροτσάκια και να συλλέγεις νομίσματα πολύ πριν εμφανιστεί ο εχθρός.
Άλλη αδύναμο σημείο του παιχνιδιού είναι η μουσική, που ήταν σχεδόν σαν να μην υπήρχε. Επίσης το παιχνίδι δεν είναι και πολύ δύσκολο (τουλάχιστον σε μένα).
Ετυμηγορία
Τι άλλο να πω; Το παιχνίδι είναι ωραίο όταν βαρεθείς να παίζεις και είσαι σε διάθεση να παίξεις ένα γρήγορο παιχνίδι. Δεν είναι τίποτα το αξιόλογο, ούτε είναι πολύ κακό. Είναι απλά ένα μικρό παιχνίδι που μπορεί να σε κρατήσει για μερικά λεπτά.