Download Aaargh!

ΑΑΑΡΓΚ! Ένα τεράστιο τέρας έρχεται να διαλύσει το χωριό μας, για να βρεί αυτά τα τεράστια κομμάτια πίτσα και φρούτων που είναι κρυμμένα…

Τα περισσότερα παιχνίδια σε βάζουν στο ρόλο του καλού, για να προστατεύσεις τον κόσμο, να σώσεις την πριγκίπισσα ή κάτι άλλο. Λίγα είναι τα παιχνίδια που σου δίνουν την δυνατότητα να βγάλεις από μέσα σου τις σκοτεινές ορέξεις σου! Είναι κρίμα γιατί σου δίνεται η δυνατότητα να αλλάξεις πλευρές στα περισσότερα παιχνίδια, αυτά δεν το κάνουν. Πάρε για παράδειγμα τα Dungeon Keeper I και ΙΙ. Δεν ήταν και το καλύτερο παιχνίδι στρατηγικής, αλλά οι μάχες ήταν σχετικά μελαγχολικές και οι αποστολές είχαν την αίσθηση εκμάθησης μέχρι και τα τελευταία επίπεδα και παρόλα αυτά είναι ένα παιχνίδι άρεσε σε πολλούς παίχτες. Ο λόγος για αυτό μπορεί να είναι ότι για μια φορά θα πρέπει να σπείρεις τον πανικό και την καταστροφή, έτσι για αλλαγή.

Το Rampage ήταν φυσικά πολύ διασκεδαστικό. Δεν ξέρω κάποιον παίχτη που να μην το βαθμολόγησε ως καλό παιχνίδι. Στα νιάτα μου έριχνα πολλά αστραφτερά νομίσματα στην arcade έκδοση και το αγόρασα όταν βγήκε για υπολογιστές. Ακόμα μου λείπουν τα μεσημέρια με τους κολλητούς μου που χτυπούσαμε τα κτήρια. Όπως και στο Rampage, έτσι και εδώ το παιχνίδι σου προσφέρει την ευκαιρία να καταστρέψεις τα πάντα, να φάς ανθρώπους και γενικά να ενεργείς ως ένα τεράστιο τέρας. Δεν υπάρχουν πολλά παιχνίδια τους είδους του, το Rampage είναι ένα παράδειγμα, το Movie Masters στον C64 άλλο ένα και το καταπληκτικό War of the Monsters στο PS2 είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα που έχω δεί. Όλα αυτά τα παιχνίδια είναι πολύ διασκεδαστικά, όπως είναι κι αυτό εδώ.

Το Aaargh! προσφέρει κάτι σαν μια τρισδιάστατη τοποθεσία που μπορείς να μετακινείσαι γύρω της, επιτρέποντας να πηγαίνεις στην οθόνη όπως και να σκαρφαλώνεις σαν το Rampage. Ο σκοπός του παιχνιδιού είναι να καταστρέψεις όλα τα κτήρια, που σου επιτρέπουν να περάσεις στο επόμενο επίπεδο. Έχεις την επιλογή από δυο τέρατα, ένα γιγάντιο κύκλωπα και μια τεράστια σαύρα. Φαίνεται ότι έχουν τις ίδιες ικανότητες, έτσι η επιλογή τους είναι καθαρά αισθητική. Και οι δυο μπορούν να ρίξουν μπουνιές σε όλες τις κατευθύνσεις συμπεριλαμβανομένου πάνω και κάτω, να ρίχνουν φωτιές, όμως αυτό χρειάζεται και λίγο χρόνο για να αξιοποιηθεί ξανά. Όταν καταστρέφεις τα κτήρια, τρομαγμένοι κάτοικοι θα τρέχουν έξω και θα διασκορπίζονται στην οθόνη. Όταν τους χτυπάς μπορείς να τους σκοτώσεις και να τους φας. Μπορείς να βρείς φαγητό και αυγά τεράτων μέσα στα κτήρια. Τρώγοντας οτιδήποτε αυξάνει την ενέργειά σου που πάντα ήταν χρήσιμο. Μ’ άρεσε ο τρόπος που μερικές πίστες είχες τεράστια αγάλματα εκ τον οποίων από τα δυο τέρατα, ίσως σε μια προσπάθεια να τους καθησυχάσει που βασικά δεν πέτυχε.

Ενώ το Rampage ήταν σχετικά εύκολο, το Aaargh! δεν είναι! Ο πιο δύσκολος αντίπαλος είναι οι καταπέλτες. Αυτοί ρίχνουν πέτρες που μπορούν να σου κάνουν μεγάλη ζημιά και αν δεν τους καταστρέψεις, σίγουρα δεν θα αντέξεις για πολύ. Πιο ενοχλητικό είναι όταν προσπαθείς να τους σημαδέψεις ακριβώς την ώρα που αυτοί κινούνται συνεχώς, κάνοντας το έργο σου πολύ δύσκολο. Όταν το καταφέρεις, θα μπορείς ελεύθερα να συνεχίσεις με το χωριό. Σου κάνουν επίθεση και ιπτάμενα αντικείμενα, όπως σφήκες και τεράστιες μέλισσες, όπως και κάτι σε ένα τεράστιο γλάρο που πετάει φωτιές, αλλά όχι τόσο καλά όπως τις δικές σας. Μπορείς να παίξεις και διπλό που είναι αρκετά διασκεδαστικό για λίγο αλλά όχι όπως το Rampage, να πούμε την αλήθεια. Αξίζει να παίζεις με δυο παίχτες ακόμα και αν παίζεις μόνος σου, αφού σου δίνει περισσότερες ευκαιρίες στους εχθρούς σου να μοιράσουν τις επιθέσεις τους μεταξύ των δυο τεράτων και φαίνεται ότι δεν υπάρχουν επιπλέον εχθροί.

Πώς να βαθμολογήσω αυτό το παιχνίδι; Σε γενικές γραμμές δείχνει την ηλικία του, αλλά όλα είναι καθαρά και όχι τόσο περίπλοκα στο μάτι. Οι ήχοι από το μεγαφωνάκι του PC είναι ερεθιστικοί, αλλά όταν μπεις στο παιχνίδι, φαίνεται να μην συγχρονίζονται, πράγμα που δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Το παιχνίδι είναι προκλητικό, ακόμα και οι πιο έμπειροι θα ζοριστούν, αλλά για ένα διάλειμμα για καφέ είναι ότι πρέπει. Αξίζει να το παίξεις αν σου αρέσει αυτό το είδος, και ενώ δεν πρόκειται να αντικαταστήσει το Rampage από τον σκληρό μου δίσκο, είναι διασκεδαστικό να βλέπεις πόσο μακριά μπορείς να πας. Ένα τελευταίο σημείο, το παιχνίδι σου επιτρέπει τρεις μεθόδους ελέγχου: πληκτρολόγιο, μοχλό και ποντίκι. Ξαφνιάστηκα όταν είδα την επιλογή για ποντίκι, και μετά που δοκίμασα το πληκτρολόγιο πρώτα, γρήγορα ανακάλυψα ότι το ποντίκι είναι περισσότερο διαισθητικό όταν το μάθεις.

Παρόλο που είναι πιθανό να το παίξεις με το DOSBox, δεν είχα τόση διασκέδαση και το έτρεξα από κανονικό DOS, όπου έτρεξε κανονικά (Win98).